Να, θυμάμαι, τέτοιες μέρες ήταν, λίγο πριν τα Χριστούγεννα το 2018, πριν δύο χρόνια, όταν πρώτο αντίκρισα αυτό το πλασματάκι στο δρόμο!
Πριν δεν είχε όνομα, ή μάλλον…είχε το γνωστό! Ένα αδέσποτο γατάκι! Ένα όνομα για όλα του δρόμου!
Τώρα την λένε ”Μπιζού”!
Όταν βρέθηκε, πριν δύο χρόνια, ήταν περίπου 2 μηνών. Στην ηλικία που απομακρύνονται από την μανούλα τους, και αρχίζουν να εξερευνούν τα πάντα, γνωρίζοντας τον σκληρό κόσμο, τον αφιλόξενο δρόμο.
Όσα αντέξουν βέβαια, πριν γίνουν χαλκομανία στην άσφαλτο από τις ρόδες κάποιου αυτοκινήτου, αφού σαν μικρά και πρωτόβγαλτα, δεν γνωρίζουν από κινδύνους.
Ένα ζητιανάκι του δρόμου ήταν, που παρακαλούσε για λίγο φαγητό και ένα χάδι.
Έτσι λοιπόν, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, το άστρο της μικρής, έλαμψε! Και ήρθε κοντά μου!
Στην αρχή, τις πρώτες μέρες εδώ, καθόταν απέναντι μου, και με κοιτούσε για αρκετά λεπτά, στα μάτια, σαν κάτι να’ θελε να μου πει! Μήπως…ευχαριστώ;
Όχι Μπιζού…όχι! Εγώ σε ευχαριστώ, που ήρθες, κοντά μου! Και φέτος θα κάνουμε τα τρίτα Χριστούγεννα μαζί, εγώ, εσύ, και όόόλη η γατοπαρέα εδώ!
