Όταν είσαι δύο μηνών αδέσποτο δεν έχεις πολλές ελπίδες επιβίωσης στον αφιλόξενο δρόμο.
Έτσι και η μικρή, βρέθηκε μπροστά μου να περιπλανιέται με φόβο.
Ιούνιος του ’19, και καθώς την πλησίασα είδα ένα μικρό απόστημα στην αριστερή μεριά του στόματος, εξωτερικά.
Στα μάτια της, έβλεπα την αγωνία και την ταλαιπωρία που ζουν αυτά τα πλάσματα αβοήθητα.
Έχοντας… μία ελπίδα…πως κάποιος θα τα βοηθήσει.
Έτσι λοιπόν, έγινα εγώ η ελπίδα σωτηρίας για την μικρή. Από τότε ζει κοντά μου, με όλη την γάτο-παρέα μας εδώ.
Το όνομά της, συμβολικό…”ΕΛΠΊΔΑ”!!!
Για αυτήν την ελπίδα που έψαχνε στον δρόμο.
… ελπίδα, να μην υπάρχουν πια, ταλαιπωρημένα αδέσποτα.
… ελπίδα, να σταματήσει η κακία κάποιων ανθρώπων προς αυτά τα πλάσματα.
… ελπίδα, πώς θα υπάρχει σε κάθε σπίτι και ένα γατόνι.
… μία ελπίδα, που σιγοκαίει μέσα στην καρδιά μου και ολοένα μεγαλώνει κάθε φορά που καταφέρνω να κρατήσω αυτή την υπόσχεση για κάποιο ταλαιπωρημένο πλάσμα…”θα σε σώσω”!!!
