Αύγουστος 2017 πρωί Σαββάτου προσπάθησα να διασχίσω το δρόμο από τη πλατεία Ελευθερίας και να πάω για ένα καφεδάκι στο Κεντρικόν.
Ξάφνου νιώθω δύο ρόδες δίπλα μου και ένα χέρι να προσπαθεί να με τσακώσει (να με σώσει για την ακρίβεια). Όμως είμαι πολύ φοβικός.
Κάνω ένα τρεξιματάκι και μπαίνω σε μια μηχανή ενός αυτοκινήτου. Δεν με πήραν χαμπάρι (έτσι νόμισα) όμως με είχανε δει δύο μάτια. Ξαφνικά όμως τα μάτια γίνανε έξι και άλλα δύο χέρια προσπαθούσαν να με ξεβολέψουν από τη φωλίτσα μου.
Έμεινα εκεί γύρω στη μισή ώρα. Άκουγα φωνές και χτυπήματα λαναρίνας προσπάθησα να μπω πιο βαθιά και κάπου εκεί κάτι τα χέρια με αρπάζουν και να με τυλίγουν κάπου όμορφα τελικά.. άκουγα ένα τικ τακ,τικ τακ.. θυμήθηκα τη μαμά μου..ένιωσα όπως τότε.
Με πήρανε μαζί τους.. σπίτι νομίζω το είπανε το μέρος που με πηγαίνουν. Πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια από τότε.Ποτέ ξανά δεν έμεινα μόνος, φοβισμένος, πεινασμένος και πονεμένος.
Είμαι ο Σπίθας, είμαι τριών ετών και δεν είμαι πια αδέσποτο. Δώστε μια ευκαιρία, υιοθετήστε και σώστε ένα αδέσποτο!!!
